Kantat, Barok müziğin tipik bir İtalyan vokal müzik formudur. Arya, recitatif, düet, koro ve enstrümental parçaların sıralanmasından oluşur. Barok operayla belli bir yakınlığı vardır ama icra sahne olmadan gerçekleşir ve daha küçük ölçüde bir gösteridir.
Kantatlar profan olabilir ve mitolojik veya ahlaki, ya da sacra konuya sahip olabilir. Latince ya da modern dilde kutsal yazılardan alınma olabilir.
Kantatın kökeni 1500 İtalyan madrigaline kadar gider. Tür 1600'lerin başlarında İtalya'da büyük başarı elde edecek. Sürekli basın tanıtılması tek sesli kantata hayat verdi, halbuki 1600'lerde kantat aria ve recitatiflerin dönüşümlü olarak ardarda gelmesi ve rondodan ibaretti. O sırada Almanya'da cantata sacra gelişti, 1700'lerde spiritüel konçerto ve concertato motete hayat verecekti.
En büyük kantat bestecilerinden biri Bach'tı, 300 sacra cantata yazdı, ve bunun yanı sıra diğerlerinden ayırt etmek için "secolari" (profan) diyeceği resmi olaylar ve eğlence için yazacağı kantatlar da yazdı.
Melodramın başarısı eşlik eden enstrüman sayısını ve stilin teatralliğini artırdı. 1700'lerde dramatik kantat ortaya çıktı. 1700'lerin ikinci yarısında kantat önemini kaybetti.
Profan ve sacra kantat ayrımının yanı sıra, kantat, solist ve koral olarak da ayrılır. 1800'ler civarında solistik form kaybolurken koral olan profan oratorio ile karıştı.
2. CHOR
BWV 150'nin açılış korosundaki (dir, Herr, dir) kromatik patetik yazım, 1600'lerin lamento figürünü taşır. Bu müziğin 1600 sonları tadı, Buxtehude modellerine kasıtlı olarak benzer.
7. CHOR
Ciaccone
Final koroda net olarak bir bas üzerine ciaccone kurulmuştur. Burda stil İtalya'dan çok Fransa'ya yakın. Marş adımı (dans, asker değil). Belli bir elegant duruş var.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder